Artikel 1 (partij) moet haar naam binnen 1 maand wijzigen, omdat die te veel lijkt op de merknaam Art. 1. Onder Art. 1 verricht de Stichting Expertisecentrum Discriminatie (SED) onafhankelijk onderzoek ter bestrijding van discriminatie. De stichting is bang dat haar onderzoek gelieerd wordt aan de politieke partij, en daarmee haar onafhankelijke imago verliest.

De SED is nu door de voorzieningenrechter in het gelijk gesteld, de twee merknamen lijken te veel op elkaar, en daarmee kan verwarring ontstaan over de onafhankelijke positie van Art. 1. Ook al had de SED in december 2016 niet gebruikgemaakt van de mogelijkheid om Artikel 1 als woordmerk te registreren, hebben ze hier toch beroep op gedaan nadat politieke partij Artikel 1 kenbaar maakte dat ze onder die naam wilde deelnemen aan de Tweede Kamerverkiezingen. De rechter stelde de SED in het gelijk omdat ze al langer gebruik maakte van de namen.
Toch wordt erkend dat een naamswijziging zeer ingrijpende gevolgen kan hebben voor de politieke partij. Er zullen hoge kosten gemaakt moeten worden voor de naamswijziging, en de verandering zal afbreuk doen aan de landelijk (naams)bekendheid van de partij.

Artikel 1 heeft dus een maand tijd om de naam te wijzigen. Als ze dit niet doet wordt er een dwangsom van €1000,- per dag van de partij geëist, dat kan oplopen tot €20.000,-. Ook moet er binnen een week een mededeling van een naamswijziging op de website van de politieke partij komen te staan, met toelichting. Dit moet ten minste 3 maanden te zien blijven.

Ruim zeven op de tien mensen die voor het eerst een huis willen kopen, moeten dit uitstellen als zij maar maximaal 90 procent van de waarde van het huis kunnen lenen.
Als zij maximaal 100 procent kunnen lenen, geldt dit voor de helft van de starters en doorstromers vanuit een huurwoning. Dat concludeert het Centraal Planbureau (CPB) in een dinsdag gepubliceerd onderzoek naar een verdere verlaging van de zogenoemde Loan-to-Value (LTV-norm) naar 90 procent.

De Loan-to-Value is de verhouding tussen de hoogte van een hypotheeklening en de waarde van het koophuis. Dit jaar is de LTV-norm nog 101 procent en volgend jaar gaat het percentage omlaag naar 100 procent. Het is dan niet meer mogelijk om meer te lenen dan een woning waard is.

Sparen
Huishoudens die de aankoop van een woning moeten uitstellen en in die periode maximaal sparen, zullen gemiddeld drie tot vijf jaar moeten wachten tot ze een dergelijke woning kunnen financieren. Dat zou anderhalf tot drie jaar langer duren dan bij een LTV-norm van maximaal 100 procent.

Als het CPB ervan uitgaat dat starters met een verhuiswens maximaal twee jaar lang bereid zijn om maximaal te sparen, dan zal ruim de helft afzien van het kopen van een woning en een huurwoning in de vrije sector huren.

“Omdat woningen in dit segment niet gesubsidieerd worden, zullen hun woonlasten hoger zijn, wat hun ruimte om te sparen beperkt. Dat leidt weer tot een verder uitstel van de aankoop van de gewenste koopwoning”, aldus het planbureau.

Prijzen
Een verlaging van de LTV-norm naar 90 procent heeft volgens het CPB een beperkt, maar “niet verwaarloosbaar” effect op de prijzen op de woningmarkt.
Uit bestudering van verschillende scenario’s blijkt dat de gemiddelde huizenprijs structureel met 1 tot 2 procent daalt als gevolg van de verlaging. Het marktaandeel van de vrije huursector zal in dat geval met 3 tot 8 procentpunt groeien.

Hypotheekrenteaftrek
In een eerder onderzoek constateerde het CPB al dat een verlaging van de norm naar 90 procent “het onderliggende probleem van overmatige schuldopbouw op de hypotheekmarkt niet direct aanpast. “Een versobering van de hypotheekrenteaftrek is effectiever, omdat het bestaan van deze aftrekpost huishoudens aanspoort om maximaal te lenen. “Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en De Nederlandsche Bank (DNB) hebben eerder opgeroepen de LTV-limiet naar 90 procent te verlagen.