Uitsluitingsclausule
Een uitsluitingsclausule bepaalt dat de erfenis of schenking niet tot de huwelijksgemeenschap behoort van een erfgenaam. Zo wordt voorkomen dat het vermogen door een huwelijk gemeenschappelijk bezit wordt van bijvoorbeeld jouw kind en zijn/haar partner. Jouw kind hoeft het vermogen dan niet te delen als het huwelijk eindigt door een echtscheiding. Deze clausule is min of meer een standaardbepaling in testamenten en wordt meestal ook verbonden aan grotere schenkingen of legaten.
De uitsluitingsclausule geldt overigens voor alle verkrijgers die genoemd zijn in het testament of de schenking.
Wat regelt de uitsluitingsclausule niet?
Vaak wordt gedacht dat de uitsluitingsclausule vermogen in de familie houdt na het overlijden van het kind, zodat het vermogen van het kind vererft naar de kleinkinderen. Dat is niet het geval. Als je kind van jou erft, is het vermogen privé van het kind. Dit wil zeggen dat je kind zelf mag bepalen wat hij of zij met het geld doet. Als je kind besluit het geld te besteden aan gemeenschappelijke vakanties met een partner of aan een gemeenschappelijke auto met een partner, kan je kind later niet zeggen: “dit hebben we gedaan van mijn erfenis, dus ik wil het geld terug.”
Als jouw kind na jou ook komt te overlijden, bepaalt het erfrecht de bestemming van het vermogen. Dit betekent dat het vermogen meestal ter beschikking komt aan de partner van je kind of hun kinderen. Bijvoorbeeld in de situatie dat jouw eigen kind voor zijn of haar partner komt te overlijden. Het kind kan in een testament een andere regeling treffen, of de ouders kunnen dat doen met een tweetrapsmaking. Maar de uitsluitingsclausule op zichzelf heeft dus niet het effect dat vermogen na overlijden in de familie blijft.
Insluitingsclausule
Je kunt ook een insluitingsclausule opnemen. Als het huwelijk eindigt door overlijden van jouw erfgenaam (bijvoorbeeld jouw kind), zal de nalatenschap wel in de huwelijksgemeenschap vallen.